Teoria biogeografii wysp McArthura i Wilsona mówi m.in. o tym, że liczba gatunków zależy od wielkości dostępnego areału. Oznacza to, iż na dużych wyspach jest dużo gatunków, a na małych mało. Ta zależność ma wielkie znaczenie dla interpretacji bioróżnorodności w morzach.
Z reguły im większą powierzchnię zajmuje dany typ siedliska (czyli jego "wyspa"), tym więcej gatunków w nim spotkamy. Konsekwencją tej zasady jest istnienie pewnej minimalnej wielkości "wyspy", na której może utrzymać się wysoka bioróżnorodność - nie uda się zachować naturalnego bogactwa fauny na małych obszarach.
Źródło: Wiedza i Życie nr 8/1998
