Flądra vel Stornia

Dorosłe osobniki są po prostu płaskie i wyglądają trochę jakby się czołgały, prowadzą bowiem przydenny tryb życia. W dzień zagrzebują się w piasku, by uaktywnić się w nocy. Nurkując trudno je zobaczyć bo ich kamuflaż polega na upodobnieniu się do najbliższego otoczenia. Generalnie przybierają kolor dna, nad którym pływają. Flądry, gdy patrzymy od góry, są szarobure, czasem blado-żółtoszare, zielonkawo (bardzo rzadko blado pomarańczowo) lub nawet brązowoszare z dodatkami w postaci nierównomiernego pigmentu. Spodnia strona brzuszna jest w kolorze białym lub brudno-białym, aczkolwiek trudno to zobaczyć pod wodą, bo jakoś nie chcą pływać brzuchami do góry. Flądry mają wydłużone, owalne i asymetryczne ciało (maksymalnie osiągają 60 cm długości) pokryte drobnymi łuskami, przy czym część z nich przekształcona jest w szorstkie płytki kostne, które mogą być ostre wzdłuż linii bocznej. Ważną cechą, która odróżnia flądry od płastug jest fakt występowania płetw nieparzystych, przy których podstawie również znajdują się ostre płytki kostne. Młode wyglądają jak zwykłe ryby, jednak w czasie wzrostu, gdy osiągają 8 - 9 mm "kładą" się na jednym z boków, a jedno oko przemieszcza się do góry.

U fląder jest to zwykle prawa strona ciała. Wąski otwór gębowy zostaje z przodu i trochę się wykrzywia, nie sięga nigdy poniżej oka. Linia boczna ryby powyżej płetw piersiowych jest delikatnie wygięta. Zarówno płetwa grzbietowa (trochę wygląda jak falbanka), jak i odbytowa, posiadają promienie miękkie, płetwa brzuszna położona jest zaś gardłowo, a ogonowa jest wolna.

Stornie (Platichthys flesus) żywią się larwami owadów, drobnymi rybkami, skorupiakami, mięczakami i pierścienicami. Pożywienie wchłaniają poprzez efekt ssący, powstający w momencie, gdy ryba otwiera otwór gębowy i do pustej paszczy wpływa woda porywając ze sobą znajdujące się w niej organizmy. Flądry pobierają oczywiście pokarm również w sposób typowy, a więc odgryzając jego kawałki. W czasie nurkowania można je spotkać na różnych głębokościach, a ciekawostką jest, że nie zawsze trzymają się tylko i wyłącznie dna. Lubią penetrować wraki, a czasem zdarza się, że podpływając bliżej zauważamy flądrę leżącą nieruchomo na zwoju stalowej i skorodowanej liny. Dość długo myśli, że jest niewidoczna, ale w końcu odrywa się od podłoża i odpływa. Oprócz Morza Śródziemnego, gdzie głównie spotykamy podgatunek Platichthys flesus italicus, flądry występują w przybrzeżnych wodach Atlantyku północnego, w Bałtyku, Morzu Czarnym i Morzu Białym. Wpływają (latem) do wód słonawych, a także w górę rzek. Według różnych źródeł żyją do głębokości 100 m.

Ceniona w rybołówstwie. Posiada bardzo dobre, białe mięso.

Systematyka: